Hagsmunasamtök heimilanna hafa sent frá sér áskorun til ríkisstjórnarinnar þar sem skorað er á ríkisstjórnina að gefa út yfirlýsingu þess efnis að hún taki ákvörðun um að engin skuli missa heimili sitt í því árferði sem nú geysar í samfélaginu.
Samtökin benda á að allt frá upphafi heimsfaraldurs hafi samtökin kallað eftir vernd fyrir heimilin.
„að enginn missi heimili sitt vegna afleiðinga heimsfaraldurs enda ekki á valdi einstaklinga eða fjölskyldna að hafa áhrif á afleiðingar hans. Sama á nú við um afleiðingar stríðsátaka í Úkraínu. Þrátt fyrir að eiginfjárstaða heimilanna hafi vissulega batnað með hækkandi fasteignaverði, hafa ráðstöfunartekjur þeirra ekki hækkað að sama skapi. Eiginfjárstaða borgar enga reikninga.“
Samtökin segja að mörg heimili standi nú frammi fyrir miklum fjárhagslegum erfiðleikum á næstu mánuðum, þegar greiðslubyrði lána mun hækka um tugi þúsunda. Húsnæðismarkaður hafi verið erfiður þannig að margir hafi neyðst til að spenna bogann hátt til að geta komið sér þaki yfir höfuðið.
Þá segja Hagsmunasamtök heimilanna að ef vilji sé til þess að láta verkin tala sé vegur til þess láta verða af þeim og grípa inn í.
„Ríkisstjórnin hefur tekið meðvitaða ákvörðun um að láta vaxtahækkanir falla af fullum þunga á heimili landsins, væntanlega í þeirra von að þær skili tilætluðum árangri. Sú von getur reynst þúsundum heimila gríðarlega dýrkeypt og í því sambandi má minna á að á flestum heimilum búa börn, sem samkvæmt sáttmála Sameinuðu þjóðanna um réttindi barna, eiga rétt á að búa á öruggu heimili.“
Minna samtökin á að í kjölfar bankahrunsins 2008 hafi tugþúsundir manna misst heimili sín og að slíkar hörmungar megi einfaldlega ekki endurtaka sig.
„Við biðjum ríkisstjórn Íslands að lýsa því yfir að þær fjölskyldur sem ekki geti staðið undir hækkandi greiðslubyrði komandi mánaða, muni ekki missa heimili sín, heldur verði leitað allra leiða til að hjálpa þeim út úr þessum tímabundnu erfiðleikum svo þær geti risið á ný þegar aftur sér til sólar.“
Þá bjóða samtökin fram aðstoð sína og þekkingu við útfærslu á þeim leiðum sem hægt væri að fara til að tryggja að enginn missi heimili sitt vegna afleiðinga utanaðkomandi aðstæðna og atburða sem þau hafa enga stjórn á.
„Með virku samtali stjórnvalda, lánveitenda og neytenda er vel hægt að búa svo um hnútana, samstaða og samfélagsleg ábyrgð er allt sem þarf.“ segir í áskoruninni.
