Farið er að gæta örvæntingar á ýmsum útsettum eða s.k. „no-go svæðum” í Svíþjóð vegna viðurstyggilegs ofbeldis, hrárra morða, pyndinga á saklausum, ránum, nauðgunum og hráum blóðsúthellingum sem ekki þekktist í Svíþjóð fyrir u.þ.b. 20-30 árum. Margir skrifa af sér hluta af þessum óhugnaði fyrir stundarsefjun en engin orð munu stöðva framgang þeirra glæpahópa sem hafa hreiðrað um sig í Svíþjóð og stjórna mörgum svæðum landsins í dag. M.a. skrifaði bloggarinn Hans Li Engnell eftirfarandi:
„Morð á barni er alltaf óeðlilegt og engan veginn hægt að réttlæta. Við þekkjum hörmungardæmi fjölskyldumorða, þar sem annað foreldrið tekur líf barnanna og jafnvel sitt eigið. Í Svíþjóð þurfum við líka að venjast öðru: Barnamorð í tengslum við glæpahópana. Allir spyrja sig hvernig þetta getur hafa gerst.”
Dómsmálaráðherra Svíþjóðar Morgan Johansson heldur því fram að það sé út í hött að tengja ofbeldisþróunina við innflytjendur en þegar Expressen rannsakaði málið í Stokkhólmi sýndi það sig að næstum 95% af 200 meðlimum glæpahópa sem bundust ofbeldismálum, morðum og morðtilræðum með byssum að vopni voru börn a.m.k. eins foreldris sem fæðst hafði erlendis. Dagens Nyheter rannsakaði allt landið og fékk töluna 90%.
Engnell skrifar: „Ég veit ekki hversu miklu fleiri rannsóknir eða beinar tölur þarf til svo myndin verði skýr: hópglæpamennskan, sem leiðir til fleiri hundrað skotárása á ári og aflífar jafnframt fullkomlega saklaus börn, er innflutt.”
Morgan Johansson dómsmálaráðherra sagði eftir morðið á stúlkubarni í Botkyrka nýverið að „Enginn getur verið svo rotinn að vilja vernda þann ódæðismann sem drepur 12 ára gamla stúlku?” Var ráðherrann þar að skírskota til þess vandamáls að fá vitni til að mæta við réttarhöld og gagnrýnir Engnell ráðherrann harðlega fyrir virðingarleysið við vitni sem ráðherrann telur „að opni ekki munninn vegna rotinna skoðana, þegar raunverulega ástæðan er að þau óttast um líf sitt.”
„Það er kominn tími til að beina kastljósinu að þeim sem standa fyrir þessari tegund glæpamennsku – og stöðugt fjarverandi foreldrum þeirra. Þið fenguð griðarstað í Svíþjóð, hvort svo sem þið höfðu ástæðu flóttafólks eða ekki. Þið fenguð húsnæði og uppihald, börnin fengu ókeypis menntun og tómstundir. Núna skjóta börnin ykkar í brjálsemi úr hríðskotabyssum á götum okkar og torgum. Þið hrækið á landið sem tók á móti ykkur og gaf ykkur líf í frelsi og öryggi.
Núna er upp til annarra í samfélaginu að læra af þessu. Við vitum að ríkisstjórnin hefur ekki gert það.”
